کارگاه هنر

هنروهرچه که گاهی در استان هرمزگان میگذرد

کارگاه هنر

هنروهرچه که گاهی در استان هرمزگان میگذرد

شب نوشتهای یک مرد خاموش


بازهم آمد. همان حالت سابق. نمی دانم وهم است یا واقعیت؟ دیگر وحشتش هم مثل سابق شدید نیست. چیزیست مثل یک روح خشمگین . دست قوی اش را هنوز روی گلویم وفشار زانوی سنگینش را روی بیضه ام احساس می کنم. نمی دانم این ناشی از یک توهم است؟
هرچه که هست یک شکنجه واقعیست که می تواند منجربه مرگ شود. تو ٬ که هستی؟ چراعذابم میدهی؟ آیابیرون ازمنی یا اینکه درون من؟ آیا تو خود منی؟
آیا اصلا وجود داری؟ آیا قدرت تفکر داری؟ نمیدانم دارم با که حرف میزنم٬ باخودم یابا او؟ امشب وقتی او بود٬ نفس کشیدنم داشت کند میشد.احساس سقوط در یک فضای لایتناهی وعمیق. صداهایی که همراه باضربه ای که شبیه باد است و به نرمی شروع میشود و بتدریج اوج میگیرد٬ به شدت به تنت برخورد میکند .
روحت را تکان میدهد .
ترس و ناامنی چیره خواهد شد.
نوعی تشنج٬ نوعی درگیری وحشتناک با کسی که نمیدانی کیست.
کسی یا نیرویی که تو را  افسون کرده.
                                                          
                                                         ***
او تو را میخواهد. او روح تو را میخواهد و تو نمیخواهی خود را تسلیم کنی.این کشمکش تا کی ادامه خواهد داشت؟ آیا میتوانی تا همیشه مقاومت کنی؟
آشفتگی٬ نگرانی و هراسانی نیمه شب .
ترس از سر نهادن بر بالین .
ترس از یک موجود نامرئی.
ترسی که تعریف نشده .
دردهای روحی٬ توهم٬ روح سرگردان٬ بستر شوم ٬ ... اینها گاهی دغدغه های من است .
                                                         
                                                          ***
من امشب باز هم با او مقابله کردم. فشارش خیلی زیاد بود. احساس میکردم با شخصی قوی کشتی میگیرم و در پیچ و خم فنون کشتی اش غرق شده ام.
کم وزیاد شدن فشار دستش را روی گلویم احساس می کردم .حتی چشمهایم باز بود وقتی سعی کردم تنفسم را کنترل کنم تا شاید ریلکس شوم٬ اما وضع بدتر شد .
وقتی که دچار تنگی نفس شدم کاملابیدار بودم .
وقتی که خواستم فریادبزنم و جز صدای گنگ و مبهم ٬ چیزی از گلویم درنیامد٬ کاملا هوشیار بودم.
زمانی که سعی کردم بدنم را تکان دهم و به جز مچ پاها و پلک چشمها همه اندامهایم خشک شده بود٬ بیدار بودم .
                                                          ***

حتی چشمهایم باز بود و خود را غرق در زیر لحاف میدیدم. انگاردر لحافم گم شده بودم و برای رهایی دست و پا میزدم.
خدایا این چیست ؟
آیا فقط ناشی از قدرت تلقین من است ؟
یا اینکه این نیروی خارجی واقعا وجود دارد ؟
چرا به سراغم می آید؟
از من چه می خواهد ؟
روحم را به او تسلیم نخواهم کرد . باید بداند که من نیز سرسختم .
          
                                                        ***
بله مثل همیشه با تو مبارزه میکنم . حتی اگر خیلی دردناک باشد. شاید بتوانی فریاد را از من بگیری . شاید بتوانی کنترل ماهیچه ها از من بگیری ولی مطمئن باش ٬  قدرت تفکرم را هنوز در اختیار دارم و همان موقع که خیلی وحشیانه به من حمله ور میشوی ٬ و من نیز به ظاهر مثل ماهی ای که در  تور   گرفتار شده ٬ دارم تقلا میکنم ٬ بدان که درحال تفکر هستم و روزی به این فرمول خواهم رسید که ٬
چطور میتوان خلاص شد ؟

                                                                                                         
                                                                                                        
  یک مرد خاموش